Δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνονται διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ. Ούτε η πρώτη φορά που παρατηρείται ένταση. Είναι όμως ....η πρώτη φορά που μία λαϊκή εξέγερση λαμβάνει τέτοιες διαστάσεις. Ποια είναι τα αληθινά αίτια πίσω από την «επανάσταση της ομπρέλας» στην πρώην βρετανική αποικία;
Το νέο κύμα λαϊκής διαμαρτυρίας ξεκίνησε την Παρασκευή και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Η οποία έχει αντίκτυπο στη Δύση καθότι το Χονγκ Κονγκ αποτελεί το κέντρο της οικονομικής δραστηριότητας στην Κίνα.
Ενώ το Πεκινο παρακολουθεί με αμηχανία, καθώς το «αγκάθι» που ακούει στο όνομα Χονγκ Κονγκ μοιάζει πλέον να βαδίζει σε επίκινδυνα μονοπάτια...
Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν στους δρόμους και δηλώνουν ανυποχώρητοι, αντιδρώντας στη νέα πολιτική μεταρρύθμιση που επέβαλε το Πεκίνο και περιορίζει το δικαίωμα επιλογής του τοπικού κυβερνήτη.
Χονγκ Κονγκ: Γιατί χιλιάδες διαδηλωτές επιμένουν στην «επανάσταση της ομπρέλας»
Ενα κίνημα που όλα δείχνουν ότι θα αποτελέσει την μεγαλύτερη έως τώρα δοκιμασία για τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ, ο οποίος φοβάται τόσο την επέκταση των διαδηλώσεων στην Κίνα όσο και τη ρήξη ανάμεσα στο Χονγκ Κονγκ και το Πεκίνο.
Η πρώην βρετανική αποικία με πληθυσμό επτά εκατομμυρίων κατοίκων, τα τελευταία χρόνια κυβερνάται υπό το σύστημα «μια χώρα δύο συστήματα», το οποίος είχε υποσχεθεί ο Ντενγκ Σιαοπίνγκ κατά τη δεκαετία του '80, όταν ξεκινούσαν οι διαπραγματεύσεις για την επιστροφή της βρετανικής αποικίας στην Κίνα.
Χονγκ Κονγκ: Γιατί χιλιάδες διαδηλωτές επιμένουν στην «επανάσταση της ομπρέλας»
Τι σημαίνει όμως αυτό πρακτικά; «Για να μιλήσουμε ακριβέστερα», είχε δηλώσει τότε ο κινέζος ηγέτης, «αυτό σημαίνει ότι στη λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1,5 δισεκατομμύριο Κινέζων που κατοικούν στο ηπειρωτικό κομμάτι θα ζουν σε σοσιαλιστικό καθεστώς, ενώ το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και η Ταϊβάν θα έχουν καπιταλιστικό σύστημα».
Ο Ντενγκ είχε επίγνωση της ανάγκης να διατηρηθεί ο έλεγχος της κότας με τα χρυσά αυγά που λέγεται Χονγκ Κονγκ και πίστευε ότι ο πραγματισμός του Πεκίνου τελικά θα επικρατούσε, παρόλο που η σινοβρετανική συμφωνία του 1997 προβλέπει μια πραγματική δημοκρατική μεταρρύθμιση που θα οδηγήσει στην οικουμενική ψήφο. Προς το παρόν, η πρόσβαση στην ψήφο επιτρέπεται μόνο σε ένα συμβούλιο μεγάλων εκλεκτόρων που ορίζεται από το Πεκίνο.
Οι διαδηλωτές ζητούν να αποσυρθεί το σχέδιο ψηφοφορίας του κυβερνήτη που ανακοινώθηκε στις 31 Αυγούστου από το Πεκίνο και χαρακτηρίζεται αντιδημοκρατικό. Παρόλο που οι κινεζικές αρχές δηλώνουν ότι θα επιτρέψουν στα επτά εκατομμύρια των κατοίκων να επιλέξουν τον επόμενο κυβερνήτη, στην πράξη δεν θα επιτραπεί να λάβουν μέρος στην εκλογή παρά δύο ή τρεις υποψήφιοι που υποστηρίζουν το Πεκίνο.
Αφετέρου, το κίνημα «Occupy-Central» ζητά από την κυβέρνηση του Χονγκ-Κονγκ να δρομολογήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενός περαιτέρω εκδημοκρατισμού της περιοχής. Ο νυν κυβερνήτης της πόλης Λιουνγκ Τσουνγκ-Γινγκ εξεδήλωσε την πρόθεσή του να συζητήσει το ζήτημα με τους πολίτες.
Το βασικό αίτημα των διαδηλωτών ωστόσο προς την κυβέρνηση είναι να δρομολογήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση ενός περαιτέρω εκδημοκρατισμού της περιοχής και δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν την κατάληψη του κέντρου της πόλης όσο το Πεκίνο δεν προχωρεί στις πολιτικές μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.
Πόσο πιθανό όμως είναι το ενδεχόμενο να πετύχουν τους στόχους τους; Όπως εκτιμά, μιλώντας στη Deutsche Welle ο δημοσιογράφος Κι Ζενχάι, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Χονγκ-Κονγκ, στο τέλος και οι δυο πλευρές «θα βγουν λαβωμένες». Ο ίδιος αποκλείει το ενδεχόμενο να πετύχει το κίνημα «Occupy-Central» τους στόχους του και να υπαναχωρήσει το Πεκίνο. Αντιθέτως, όπως εκτιμά ο ίδιος, το χάσμα μεταξύ των δυο πλευρών αναμένεται να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο και το τίμημα θα είναι υψηλό και για τις δυο πλευρές.
