Το πρώτο ταξείδι για τη Μύκονο το καλοκαίρι της αποφοίτησης, στα μακρινά 1977, ξεκίνησε περιπετειώδες!
Είχε βρεθεί σκηνή, μεγάλη, ψηλή, απ΄αυτές τις ανοικονόμητες τις οικογενειακές με τα δύο «δωμάτια», αλλά δεν μας είχαν δώσει... τα πασαλάκια!
Έτσι χάθηκε μιά μέρα σε βόλτες στο Μοναστηράκι γιά να βρούμε πασάλους, που τελικά αγοράσαμε σιδερένιους, ελλείψει ελαφριών αλουμινένιων που ζύγιζαν ένα τόνο
και ….χαρά σ’ αυτόν που του΄λαχε να τους κουβαλεί!
Έτσι το «πρώτο» βράδυ των διακοπών, αντί να σεργιανάμε στα Ματογιάννια, τριγυρνάγαμε σε Νεολεΐστικο φεστιβάλ στο Άλσος της Νέας Σμύρνης γιά να μας φύγει η κάψα!
(Μάλλον του «Ρήγα» θα΄ταν αν θυμάμαι καλώς)
Ο προπολεμικός σκυλοπνίχτης της εποχής, που΄χε μετασκευαστεί σε πλοίο της γραμμής, αγκυροβόλησε στον κολπίσκο του νησιού αρόδο. Το λιμάνι δεν είχε ολοκληρωθεί ακόμα.
Έτρεμες να πηδήξεις από την σκάλα στις λάντζες, αφού το υπέρβαρο σακκίδιο μπαλανσάριζε στη πλάτη και διαρρήγνυε κάθε ίχνος ισορροπίας. Ο δε καψαλισμένος Μυκονιάτης βαρκάρης έτεινε χείρα βοηθείας ΜΟΝΟ προς νεαράς Σκανδιναβάς υπάρξεις. Χεσμένους μας είχε εμάς τους άρρενας… Λογικόν.
Αμέσως μετά μέσα σε ΚΤΕΛ βγαλμένο θαρρείς από παλαιά ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με προορισμό τον Καλό Γυαλό. Και ξανά-μανά πάλι μέσα στις βάρκες!
Τελευταία στάση «Παράδεισος». Στοπ.-
photo-paradise-80s
Στη «ρεσεψιόν» του Φρέντυ παραδίδουμε τις ταυτότητες κι οδεύουμε προς τις καλαμιές γιά να στήσουμε τη σκηνή με αυτοσχέδιους ουράνιους προσανατολισμούς μιάς κι ήτο πλέον σούρουπο:
«από που σκατά ανατέλλει ο ήλιος, ΜΗΝ τοποθετήσουμε κατά λάθος τη τέντα φάτσα στην ανατολή!»
Κι έτσι επήλθε ο μέγας έρως, το κόλλημμα με το κυκλαδίτικο νησί, όπου συνοδεύθηκε και με το σπάσιμο του παρθενικού βαλάνου (sic)…
Το λιμάνι επιτέλους ολοκληρώθηκε, οι λάντζες και το άγχος που προκαλούσε εξέλειπαν. Μόνο μιά επιπλέον επιβάρυνση διά τους βαρκάρηδες του νησιού εν είδει: «λεμβουχικών δικαιωμάτων»… απέμεινε ως μακρινή ανάμνηση του γεγονότος.
1978-1979-1980: Κάθε χρόνο η ίδια πλέον διαδρομή.
Το καθιερωμένο προσκύνημα εις τους «Αγίους Τόπους» διά να ευλογηθούμε από:
«τη Αγνώστω Σκανδιναβή» μεγάλη η χάρη Της!
Τρίωρη δουλειά σερβιτόρου στο σελφ-σέρβις του camping, όπερ μεθερμηνευόμενον: διανομή και φαγητό τσάμπα!
Σχεδόν παίζαμε σφαλιάρες πιά με τον Φρέντυ!
Το 1981 πήγα φαντάρος, τη χρονιά που ο λαός και το ΠΑΣΟΚ κατέκτησαν επιτέλους την εξουσία! Η αγαπημένη «Μύκονος του Χατζηφωτίου» ΔΕΝ θα΄ναι πιά η ίδια!
Πλάκωσαν οι ΚΛΙΚο-NITRO-βλάχοι από τον Βόλο, με ΟΛΑ τα συμπαρομαρτούντα της Πασοκαρίας και της άλλαξαν τα φώτα!
«Μας είδαν σκονισμένους και μας πέρασαν γιά μυλωνάδες» βλέπεις!~
