50 χρόνια, οι ψηλοί τοίχοι των μοναστηριών της Καθολικής Εκκλησίας, έκρυβαν πολύ καλά, το δράμα χιλιάδων κοριτσιών, που...
πέρασαν τις βαριές σιδερένιες πόρτες αυτών των σύγχρονων κολαστηρίων.
πέρασαν τις βαριές σιδερένιες πόρτες αυτών των σύγχρονων κολαστηρίων.
Η Ιρλανδία του 1960 μαστίζεται από μεγάλη ανεργία, ακραίο συντηρητισμό, και υψηλά ποσοστά αλκοολισμού. Ενώ σε ολόκληρη την Ευρώπη καλπάζει το κλίμα αλλαγής και εκσυχρονισμού, σε αυτή τη καθολική χώρα, ο συντηρητισμός στραγγαλίζει τη νεολαία.
Οι Ιρλανδοί βαθιά θρησκεύομενοι, έχουν αναγάγει τους ιερείς σε υπέρτατους άρχοντες. Έχουν δικαιώματα, που τώρα μοιάζουν ακραία, είναι υπεράνω νόμου, και ο κόσμος τηρεί σιγή ιχθύος στα αποτρόπαια εγκλήματα τους.
Γιατί περί εγκλήματος πρόκειται, ο εγκλεισμός και η καταστροφή της νεανικής ηλικίας δεκάδων κοριτσιών.
Σε αυτά τα κολαστήρια στάλθηκαν, χιλιάδες κορίτσια που κρίθηκαν ''προβληματικά''. Χωρίς τη θέλησή τους, κλείστηκαν για χρόνια μέσα σε ένα μοναστήρι, όπου εργαζόταν χωρίς αμοιβή για το Ιρλανδικό Κράτος, τον Ιρλανδικό Στρατό, ακόμα και για ιδιωτικές εταιρείες και ξενοδοχεία. Αρκούσε μια καταγγελία, ότι το κορίτσι ήταν ελευθέρων ηθών, και αμέσως η νεαρά κοπέλα οδηγούνταν σε ένα από τα μοναστήρια- πλυντήρια της Καθολικής Εκκλησίας.
Το όνομα τους το πήραν, από τις εργασίες που έκαναν εκεί οι έγκλειστες. Έπλεναν για 16 ώρες τη μέρα, τα ρούχα και τα σεντόνια των προαναφερθέντων. Τα λεγόμενα πλυντήρια της Μαγδαληνής. Οι γονείς τους δεν τους αναζήτησαν ποτέ, καθώς αποτελούσαν ντροπή για την οικογένεια, ακόμα και αν απλά είχε φορέσει μια κοντή φούστα.
Και κάπου εκεί ξεκινούσε το μαρτύριο για τα νεαρά κορίτσια. Ξυλοδαρμοί, υποσιτισμός, σεξουαλικές κακοποιήσεις από τους ενάρετους εκπροσώπους της Καθολικής Εκκλησίας, ήταν καθημερινά φαινόμενα στη ζωή τους. Οι καλόγριες που έπαιζαν το ρόλο του φρουρού, κακοποιούσαν και εκφόβιζαν με το πιο απάνθρωπο τρόπο τα νεαρά κορίτσια. Το 1975 ένας βόθρος που έσπασε οδήγησε σε μια φρικιαστική αποκάλυψη. Θαμμένα μέσα στις ακαθαρσίες βρέθηκαν οστά 800 βρεφών. Τα κορίτσια που έμεναν έγκυες, από τους βιασμούς, βίωναν και την απαγωγή και θανάτωση των παιδιών που έφερναν στη ζωή. Υπήρξαν και καταγγελίες και για εμπόριο βρεφών, αλλά οι φάκελοι έκλεισαν γρήγορα.
Το 1990 άρχισαν να κλείνουν αυτά τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 10.000 γυναίκες βίωσαν αυτή τη κόλαση, και οι ιστορίες κακοποίησης τους άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Η ιρλανδική κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για αυτά τα θύματα. Παρά μόνο όταν πιέστηκε από τον ΟΗΕ διόρισε μια επιτροπή, να ερευνήσει την υπόθεση. Ακόμα δεν έχουν βγει αποτελέσματα. Και η ανάγκη των κοριτσιών να ακούσουν δημόσια μια συγγνώμη είναι τεράστια.
Για αυτήν την τραγική και συνάμα αληθινή ιστορία, γυρίστηκε μια καταπληκτική ταινία. Οι Κόρες της Ντροπής», όπως αποδόθηκε στα ελληνικά ο τίτλος «The Magdalene Sisters». Όσα περιγράφονται στη ταινία, παρότι σοκαριστικά, είναι μόλις το 1/10 όσων συνέβησαν στη πραγματικότητα.
