Σκεφτείτε την τελευταία φορά που αγοράσατε κάτι που πραγματικά θέλατε. Πώς νιώσατε μετά; Σίγουρα αισθανθήκατε...
πολύ καλά. Τώρα μήπως υπάρχει κάτι άλλο που πραγματικά θέλετε; Ίσως ένα νέο υπολογιστή, ένα κινητό ή ένα ωραίο ρούχο.
πολύ καλά. Τώρα μήπως υπάρχει κάτι άλλο που πραγματικά θέλετε; Ίσως ένα νέο υπολογιστή, ένα κινητό ή ένα ωραίο ρούχο.
Αγοράζοντας για άλλη μια φορά αυτό που θέλετε, θα νιώσετε και πάλι ευτυχισμένοι. Όμως η γνωστή σε όλους φράση λέει ότι τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία. Τότε γιατί νιώθουμε χαρούμενοι όταν αγοράζουμε τα πράγματα που θέλουμε;
Οι άνθρωποι επιδιώκουν την άμεση ικανοποίηση. Όταν θέλουν κάτι αναζητάνε να το αποκτήσουν εδώ και τώρα. Αυτή η επιθυμία για άμεση ικανοποίηση λειτουργεί ως μηχανισμός επιβίωσης. Ενώ όμως η άμεση ικανοποίηση είναι στη φύση μας, ζούμε σε μια κοινωνία που οδηγείται σε καθυστερημένη ικανοποίηση. Περιμένουμε να φτάσει η ημέρα της πληρωμής, περιμένουμε το γεύμα μας στο εστιατόριο, τον καφέ μας στην καφετέρια. Και όταν τελικά αποκτήσουμε όλα αυτά που θέλουμε, νιώθουμε ενθουσιασμένοι. Αυτή η καθυστέρηση προκαλεί αύξηση της ντομαπίνης, μια χημική ουσία που επηρεάζει τα κέντρα του εγκεφάλου και νιώθουμε χαρούμενοι. Το αντικείμενο που αποκτάτε, στην πραγματικότητα είναι δευτερεύον όσο αφορά τα συναισθήματα του ενθουσιασμού. Αρκεί να σκεφτείτε τον ενθουσιασμό που νιώσατε όταν τελικά αγοράσατε αυτό που περιμένατε εδώ και πολύ καιρό.
Με βάση λοιπόν το παραπάνω σκεπτικό η ευτυχία που νιώθετε δεν είναι αληθινή. Στην πραγματικότητα, από βιολογική άποψη απλά απολαμβάνετε μια έκρηξη ντοπαμίνης. Και όταν αυτή η έκρηξη τελειώσει, θέλετε κάτι καινούριο ώστε να νιώσετε το ίδιο συναίσθημα. Έτσι λοιπόν το παλιό ρητό που λέει ότι τα χρήματα δεν αγοράζουν την ευτυχία έχει δίκιο.
Υπάρχει όμως ένας τρόπος με τον οποίο τα χρήματα μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία.
Η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ διεξήγαγε μια μελέτη όπου χώρισε τους συμμετέχοντες σε δυο ομάδες και έδωσε στον καθένα 40 δολάρια. Η πρώτη ομάδα έπρεπε να ξοδέψει τα χρήματα αγοράζοντας κάτι που ήθελε. Η δεύτερη ομάδα έπρεπε να ξοδέψει τα χρήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να της εξασφαλίσει περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Για παράδειγμα να προσλάβει κάποιον να καθαρίσει το σπίτι ή ένα σεφ να μαγειρέψει το μεσημεριανό. Όταν οι επιστήμονες μέτρησαν την ευτυχία σε μια κλίμακα από το 1 μέχρι το 10, διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες της δεύτερης ομάδας ήταν περισσότερο χαρούμενοι από τους συμμετέχοντες της πρώτης ομάδας. Κατά μια έννοια εκείνοι που υποχρεώθηκαν να ξοδέψουν τα χρήματα για να αγοράσουν κάτι, δεν ένιωσαν ικανοποίηση. Από την άλλη όμως μεριά εκείνο που έκανε τους ανθρώπους πιο χαρούμενους ήταν ο ελεύθερος χρόνος. Στη συγκεκριμένη μελέτη τα χρήματα ήταν απλά το εργαλείο για να αποκτήσουν περισσότερο χρόνο, δεν ήταν όμως απαραίτητα.
Για να είστε πραγματικά χαρούμενοι αρκεί να κάνετε αυτά που πραγματικά επιθυμείτε, τα χρήματα παίζουν δευτερεύοντα ρόλο και δεν χαρίζουν την ευτυχία.
