Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018

Γιατί οι διαγωνισμοί μαγειρικής δεν έχουν κανένα νόημα - Ο Θέμης Καίσαρης συγκρίνει τα μαγειρικά talent show με διαγωνισμό χορού στο ραδιόφωνο.


Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος να κρίνω. Κι αυτό γιατί απεχθάνομαι τα talent show. Δεν με αφορά το...
ποιος είναι καλύτερος απ' αυτούς που μαζεύτηκαν,




μιλάμε για διαγωνισμό ύψους ανάμεσα σε πυγμαίους. Προφανώς και δεν με αφορά η ψήφος του κόσμου και δεν αντέχω τα σχόλια των 'κριτών', που συνήθως είναι κενά περιεχομένου και ευτελίζουν τις λέξεις και το νόημά τους.

Ο μοναδικός πραγματικός διαγωνισμός δεξιότητας του πλανήτη είναι ο αθλητισμός. Είναι πραγματικός, συμβαίνει εκεί έξω κάθε στιγμή της ημέρας, δεν στήθηκε για λόγους τηλεθέασης, συμμετέχουν σ' αυτόν εκατομμύρια παιδιά απ' όλο τον πλανήτη και τα κορυφαία εξ αυτών λάμπουν και αγωνίζονται στα γήπεδα και τα στάδια της γης.

Οτιδήποτε άλλο (talent show, reality και άλλα αντίστοιχα) είναι απλώς μια ακόμη προσπάθεια των καναλιών να φτιάξουν αθλητισμό γι' αυτούς που δεν τους αρέσει ο αθλητισμός. Την ψευδαίσθηση δηλαδή πως τάχα κάποιοι 'εκλεκτοί' καταθέτουν το ταλέντο και τις ικανότητές τους για να διαγωνιστούν με στόχο την ανάδειξη του κορυφαίου.

Κάτι σαν τα Λυκαβήττεια 92, με λίγο μεγαλύτερο εύρος διαγωνιζομένων και με σίγουρα χειρότερους παρουσιαστές απ'τον Γιάννη και χειρότερους κριτές απ'τον Χαλακατεβάκη

Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε, πάμε παρακάτω. Θέλω να σας κάνω μερικές ερωτήσεις. Θα παρακολουθούσατε ποτέ έναν διαγωνισμό τραγουδιού χωρίς να μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια; Θα παρακολουθούσατε ποτέ έναν διαγωνισμό ζωγραφικής αν δεν μπορούσατε να δείτε τον πίνακα που ζωγράφισε ο καθένας; Διαγωνισμό χορού χωρίς να βλέπετε τους χορευτές; Γυναικεία καλλιστεία χωρίς να βλέπετε τις κοπέλες;

Τι βλακείες ρωτάω ε; Θα ήταν εντελώς ανούσιο, στα όρια του αφελούς, το να κάνει κάποιος κάτι απ' όλα αυτά. Ποιος θα δεχόταν να είναι θεατής σε έναν διαγωνισμό χωρίς να έχει άποψη για τις επιδόσεις του κάθε διαγωνιζομένου. Κανείς.

Αντιστοιχισμένο περιεχόμενο

Συνεργαζόμενα Blogs