Ο Αλβέρτος Β’ αναφέρθηκε στο σήμερα και στην άνοδο του φασισμού του ’30.
Αντιδράσεις έχει προκαλέσει στο Βέλγιο το χριστουγεννιάτικο διάγγελμα του βασιλιά Αλβέρτου Β’ το οποίο αναφέρεται σε ομοιότητες ανάμεσα στη... σημερινή πολιτική κατάσταση και στην άνοδο του φασισμού κατά τη δεκαετία του 1930.
Ο Αλβέρτος προειδοποίησε για τους κινδύνους από τους λαϊκιστές που αναζητούν εξιλαστήρια θύματα για την οικονομική κρίση. Ο φλαμανδός ηγέτης του αποσχιστικού κινήματος Μπαρτ ντε Bέβερ θεώρησε ότι ήταν στόχος των σχολίων, ενώ βέλγοι αναλυτές και σχολιαστές είπαν ότι το βασιλικό διάγγελμα ήταν μια παρέμβαση στην πολιτική συζήτηση.
Η βελγική εφημερίδα «La Libre Belgique» αντέδρασε με άρθρο το οποίο πραγματεύεται την άνοδο του λαϊκισμού και του εθνικισμού στην Ευρώπη, επισημαίνοντας ότι είναι μεν πραγματική, αλλά όχι σταθερή.
Η εφημερίδα επισημαίνει πως υπάρχουν όντως ομοιότητες ανάμεσα στις δύο εποχές. Διαπιστώνεται η άνοδος των ακραίων κομμάτων (της Δεξιάς), των λαϊκιστικών κομμάτων (τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς) και των εθνικιστικών κομμάτων παντού στην ΕΕ.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα που «παγώνει» τους πάντες είναι κατά την εφημερίδα «το κόμμα της Χρυσής Αυγής, ένα κόμμα που εμπνέεται από τον νεοναζισμό. Εκμεταλλευόμενο την οικονομική και κοινωνική κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η Ελλάδα, κατάφερε να κερδίσει 18 έδρες στο ελληνικό Κοινοβούλιο»,επισημαίνει. «Πρόκειται για ένα αντισυστημικό κόμμα τα μέλη του οποίου λειτουργούν σαν πολιτοφυλακή και έχουν κυριολεκτικά κηρύξει τον πόλεμο στους μετανάστες», προσθέτει.
Με τη σειρά του, το υπερεθνικιστικό και αλυτρωτικό ουγγρικό κόμμα Jobbik διακρίνεται από τον αντισημιτικό του λόγο. Μέλος του ζήτησε πρόσφατα την καταγραφή των ούγγρων βουλευτών εβραϊκής καταγωγής που «συνιστούν απειλή για την εθνική ταυτότητα», ενώ δεν έχει πάρει ποτέ αποστάσεις από τη βία που ασκείται κατά των Ρομά.
«Η κρίση της ευρωζώνης προσέφερε σε αυτούς τους πολιτικούς σχηματισμούς βήμα για να επικρίνουν τις ελίτ, τους μετανάστες, τους Ρομά, τη “γραφειοκρατία των Βρυξελλών”, τα σπάταλα κράτη του Νότου, τις αλληλέγγυες χώρες του Βορρά και την παγκοσμιοποίηση», γράφει η εφημερίδα.
Επισημαίνοντας ωστόσο την μακρόχρονη παρουσία του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία και του FPO στην Αυστρία, η εφημερίδα σχολιάζει ότι η κρίση δεν αποτελεί εξήγηση για όλα, και διαπιστώνει πως τα τελευταία χρόνια βοήθησαν όλοι στην ενίσχυση των λαϊκιστικών, υπερσυντηρητικών, εθνικιστικών, ξενοφοβικών και ευρωφοβικών κομμάτων στις ευημερούσες χώρες (Σουηδία, Δανία, Ολλανδία, Φινλανδία).
Η εκλογική τους επιτυχία μπορεί να αναγνωσθεί και ως σύμπτωμα της κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών στο μοντέλο της ανεκτικότητας του κοινωνικού Κράτους των χωρών αυτών. Τα κόμματα αυτά έχουν την ικανότητα να «ενοχλούν» και να πιέζουν τα παραδοσιακά κόμματα με αποτέλεσμα να επηρεάζουν την ατζέντα του πολιτικού διαλόγου.
Αλλά η σύγκριση της σημερινής εποχής με τη δεκαετία του ΄30 δεν είναι ορθή, επισημαίνει η βελγική εφημερίδα. Μέσα στα 80 χρόνια που χωρίζουν τις δυο εποχές, το πλαίσιο έχει αλλάξει. «Η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση οχυρώνει τις χώρες αυτές απέναντι σε οποιαδήποτε μεγάλης κλίμακας πολιτική εκτροπή», καταλήγει το άρθρο.
