Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2018

Περισσότεροι οι αξιωματικοί από τους στρατιώτες - Γράφει ο Αριστομένης Γιαννακόπουλος*


Όλα τα επαγγέλματα, για να εξασφαλίζουν κάποιο τακτικό και επαρκές εισόδημα, προϋποθέτουν κάποιες ανάγκες της κοινωνίας...
, τις οποίες καλούνται να καλύψουν. 




Οι ανάγκες αυτές δεν είναι απεριόριστες, άρα και οι ασκούντες το κάθε επάγγελμα δεν μπορεί να είναι απεριόριστοι. 

Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει υπερβολικός αριθμός στα περισσότερα επαγγέλματα που συνδέονται με ανώτερες/ανώτατες σπουδές. Και σίγουρα μπορεί να σπουδάζει κανείς για την ευχαρίστησή του και όχι με σκοπό την άσκηση επαγγέλματος απαραίτητα, αυτό όμως ισχύει για λίγους και μάλλον για συγκεκριμένα είδη σπουδών. Δεν δικαιολογείται να πληθαίνουν συνεχώς οι Γεωπόνοι όταν ταυτόχρονα αυξάνονται και οι εγκαταλελειμμένες γεωργικές εκτάσεις και λιγοστεύουν οι αγρότες. Δε δικαιολογείται να γυρεύουν οι Μηχανικοί του Πολυτεχνείου εναγωνίως εργασία, ενώ υδραυλικοί, ηλεκτροτεχνίτες, μηχανουργοί οχημάτων και άλλοι τεχνίτες «διώχνουν» πελάτες, διαλέγοντας τις πιο προσοδοφόρες εργασίες και αναβάλλοντας τις μικρότερες για όσο θέλουν εκείνοι, με τον πελάτη να εξαρτάται από αυτούς. 

Παρόλα αυτά, τα Πανεπιστήμιά μας, τα Πολυτεχνεία μας και τα πρώην ΤΕΙ μας που έγιναν και αυτά Πανεπιστήμια, τις τελευταίες δεκαετίες αυξήθηκαν πολύ και αύξησαν πολύ και τους αριθμούς των φοιτητών τους. Καθώς δεν έχουν προσελκύσει τα παραπάνω ιδρύματα αλλοδαπούς φοιτητές παρά ελαχίστους, σχεδόν όλες οι παραπάνω θέσεις καλύπτονται από εγχώριους, με γνωστά επακόλουθα την ανεργία και τη μετανάστευση νέων Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό. 

Υπάρχουν όμως και άλλα επακόλουθα του υπερβολικού αριθμού πτυχιούχων, που δεν έχουν εντοπιστεί επαρκώς. Οι επιστήμονες που προσπαθούν να επιβιώσουν χωρίς να τους χρειάζεται πραγματικά η κοινωνία, καταφεύγουν συχνά σε παρασιτικές δραστηριότητες. Αναγκάζονται να εφευρίσκουν εργασίες που δεν τις χρειάζεται κανείς, αλλά αυτοί τις φορτώνουν υποχρεωτικά στην κοινωνία, είτε από μόνοι τους είτε με τη συνδρομή των επαγγελματικών Επιμελητηρίων και σωματείων τους ή και του ίδιου του Κράτους, δια του Νόμου.

Οι πολυάριθμοι Γεωπόνοι, μη δυνάμενοι να προσληφθούν σε δημόσιες ή ιδιωτικές θέσεις εργασίας, ανοίγουν συνήθως καταστήματα αγροτικών εφοδίων. Καθώς είναι υπεράριθμα και αυτά τα καταστήματα, οι Γεωπόνοι για να αυξήσουν τον κύκλο εργασιών τους, πωλούν υπερβολικά μεγάλες ποσότητες χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς τη ρύπανση των φυσικών πόρων, τη διατάραξη οικολογικών ισορροπιών και εν τέλει την ασφάλεια των τροφίμων και την υγεία των καταναλωτών. 

Οι πολυάριθμοι Λογιστές ανοίγουν ομοίως υπεράριθμα ατομικά λογιστικά γραφεία, χωρίς να υπάρχει ανάλογα υψηλή οικονομική δραστηριότητα. Για να προσελκύουν πελάτες λοιπόν ή για να αυξάνουν τις αμοιβές τους, δαπανούν περισσότερο χρόνο και κόπο για να βοηθούν τους πελάτες να φοροδιαφεύγουν, εργάζονται δηλαδή ως αντίπαλοι του κράτους και του κοινωνικού συνόλου. 

Οι πολυάριθμοι Δικηγόροι, για να έχουν και αυτοί εργασία, μακραίνουν τις υποθέσεις αντί να τις επιλύουν και εφευρίσκουν μάλιστα υποθέσεις από το τίποτε. Αυτοί πια έχουν τη δύναμη όχι μόνο να ερμηνεύουν τους Νόμους αλλά και να πιέζουν προς παραγωγή Νόμων τέτοιων που να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό των Βουλευτών και Υπουργών είναι Νομικοί. Όταν ας πούμε μέσα σε μία δεκαετία υποχρεώνονται όλοι οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί της χώρας να τροποποιούν τα καταστατικά τους τρεις φορές γιατί εκδίδονται ισάριθμοι Νόμοι που το απαιτούν αυτό και κάθε τροποποίηση κοστίζει €1000, γίνεται προφανές ότι οι εκάστοτε Υπουργοί Γεωργίας ενδιαφέρονται πάρα πολύ να ανοίγουν εργασίες για Δικηγόρους και Πρωτοδικεία/Ειρηνοδικεία, στραγγαλίζοντας όμως τη ρευστότητα των Συνεταιρισμών και απασχολώντας άσκοπα τα στελέχη τους. 

Οι δε Μηχανικοί, τα τελευταία χρόνια που μένουν χωρίς πραγματικές παραγωγικές εργασίες, βρίσκουν και αυτοί τρόπους να ανοίγουν γραφειοκρατικές τέτοιες, με το πολύ ισχυρό Επιμελητήριό τους να πιέζει προς παραγωγή της συμφέρουσας για αυτούς νομοθεσίας. Η νομοθεσία συχνά υποχρεώνει τους πολίτες να προσέρχονται σε ιδιώτη Μηχανικό για μια απλή βεβαίωση ή μία δήθεν μελέτη που αποτελείται από ένα τυποποιημένο έντυπο, όπου ο Μηχανικός απαντάει μονολεκτικά σε κάποιες ερωτήσεις και υπογράφει. Για τόσο απλές εργασίες η αμοιβή καθορίζεται συνήθως στο επίπεδο των €50. 

Τέλος έχει διαδοθεί η άποψη ότι και οι υπεράριθμοι διοικητικοί υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες, αρέσκονται στην αύξηση της γραφειοκρατίας που είναι άσκοπη και για τον πολίτη και για το κράτος, μόνο και μόνο για να δικαιολογούν τις θέσεις τους και τη μισθοδοσία τους.


Ποια μπορεί να είναι η λύση

Οι θέσεις των φοιτητών που το κράτος διαθέτει δωρεάν για κάθε επιστήμη, δεν μπορεί να αποφασίζονται αυθαίρετα, χωρίς μελέτη των κοινωνικών αναγκών. Όποτε διαφαίνεται ότι οι ανάγκες της κοινωνίας θα υπερκαλύπτονται για αρκετά χρόνια, θα πρέπει να γίνονται και μειώσεις στους αριθμούς των θέσεων πρωτοετών φοιτητών. Όποτε μάλιστα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ανεργίας σε κάποιον κλάδο, θα μπορούσαν να μη δέχονται καθόλου πρωτοετείς οι αντίστοιχες Σχολές και Τμήματα για μερικά χρόνια. Εξάλλου εάν κάποιος επιθυμεί διακαώς να σπουδάσει κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο, έχει τη λύση του εξωτερικού, που είναι μάλιστα πολύ πιο προσιτή σε χώρες της ΕΕ. Η πρακτική αυτή έχει εφαρμοστεί στο παρελθόν από την Ολλανδία, που δε δεχόταν νέους φοιτητές στην Οδοντιατρική Σχολή της για πέντε χρόνια. Σημειωτέον ότι η Ολλανδία φημίζεται για τις έγκαιρες και αποτελεσματικές επεμβάσεις της όποτε διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποιο πρόβλημα ανεργίας. 

Χρειάζεται και εμείς να τολμούμε κάποτε να δίνουμε λύσεις στα προβλήματά μας που όλοι παραδεχόμαστε πως έχουμε. Λύσεις που ενώ θα ενοχλήσουν τελικά πολύ λιγότερο από όσο νομίζουμε, θα μας ανακουφίσουν από πολλές «κατάρες».

* Ο Αριστομένης Ι. Γιαννακόπουλος, είναι πτυχιούχος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακές σπουδές στην Ολλανδία και στο Ε.Α.Π

Αντιστοιχισμένο περιεχόμενο

Συνεργαζόμενα Blogs