Κάλυμνο. Το σχολείο ήταν απωθημένο μου. Ήταν πολύ κακή εμπειρία.
Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι ότι τα παιδιά στην τάξη μου δεν με καλούσαν ποτέ στα πάρτι που έκαναν για τα γενέθλιά τους! Με είχαν στην απέξω. Μέχρι τα 15 μου δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου στο νησί, επειδή κάποιοι με κράζανε τόσο πολύ που είχα πάθει ψυχολογικό.
Έλεγα, Θεέ μου κάνε να μην τους βρω μπροστά μου. Περισσότερο φοβόμουν μη με κράξουν μπροστά στους γονείς μου και τους κάνουν να αισθανθούν άσχημα.
Η κακοποίηση που δέχονται όλα τα διαφορετικά άτομα στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία είναι τρομερή. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μαζεύεις ως παιδί δύσκολα τα ξεπερνάς.
