Σ' αγαπώ για να αγαπώ

Ο χαρακτηρισμός, άλλωστε, του πολιτικοποιημένου πιστώνεται πάντα στον αριστερό, ποτέ στον δεξιό, ο οποίος ...
μάλλον περιφρονητικά θεωρείται ρεαλιστής και αντιλαϊκός. Ο αριστερός εμπνέεται από οράματα, από ιδέες, συμμετέχει σε ρήξεις, επαναστάσεις, ανατροπές, όλα τούτα τα ονειρώδη.

Τον Μάιο του 1949, πριν ηττηθεί τελειωτικά στον ελληνικό εμφύλιο ο Δημοκρατικός Στρατός της αριστεράς, η συνέχεια του ΕΛΑΣ, έφθασε στο Γράμμο (φώτο), πακέτο με άλλους Γάλλους λογοτέχνες και διανοούμενους της γαλλικής αριστεράς και ο Ελυάρ. Παρουσία του υπουργού του βουνού Πέτρου Κόκκαλη, πατέρα του γνωστού μας Σωκράτη, ο ποιητής τιμήθηκε με το μετάλλιο ανδρείας σκοτωμένου καπετάνιου των ανταρτών.

Μίλησε για ''τις δυο κορφές του λεύτερου κόσμου, το Γράμμο και το Βίτσι'' ο Ελυάρ και μ’ αυτά τα λόγια χαιρέτισε τους Έλληνες:

''Αδελφοί μου, αδελφές μου, με το καλοσυνάτο και ωραίο χαμόγελο, πόσες φορές δε δάκρυσα ακούγοντας σας να τραγουδάτε, βλέποντας όλους έτσι ενωμένους στην αγάπη για την πατρίδα σας, στην εμπιστοσύνη σας για το μέλλον. Σύντροφοι σας ευχαριστώ για το μετάλλιο. Νιώθω πως δεν το αξίζω. Μα το δέχομαι γιατί θα το φορώ στ' όνομα όλων των Γάλλων που παλεύουν και πάλεψαν όπως εσείς. Σας δίνω όρκο πως το μήνυμα του νεκρού συντρόφου σας Ανδρεάδη θα γίνει γνωστό σ' όλο τον κόσμο... Απ' όλο τον κόσμο στην Ελλάδα είδα τα πιο ξεκάθαρα μάτια. Θα τα δείξουμε σ' όλο τον κόσμο...''.

Να τον διαβάσουμε και στην ποίηση του.

Έκανα μια φωτιά, όντας εγκαταλειμμένος

απ’ το γαλάζιο,

Μιά φωτιά για να’ μαι ο φίλος της

Μιά φωτιά για να με εισαγάγει μες στη

νύχτα του χειμώνα

Μια φωτιά για να ζω καλύτερα.

Της έδωσα όσα μου΄χε δώσει η μέρα

Τα δάση, τούς θάμνους, τα σταροχώραφα,

τ’ αμπέλια

Τις φωλιές και τα πουλιά τους, τα σπίτια και τα κλειδιά τους

Τα έντομα, τα λουλούδια, τις γούνες, τις γιορτές.

’Έζησα στο μόνο θόρυβο των φλογών που

τριζοβολούν

Στη μόνη ευωδιά της ζέστας τους

Ήμουν σαν ένα πλοίο πού κυλάει μες στο

κλειστό νερό.

Όπως ένας νεκρός δεν είχα παρά μόνο

ένα στοιχείο.

Παντρεύτηκε την πρώτη από τις τρεις συζύγους στα 23 του, αφού ξεπέρασε τη φυματίωση σε σανατόριο της Ελβετίας. Την περιβόητη Έλενα Ντιαρκίνωφ, παγκόσμια γνωστή ως Γκαλά, με τις ακραίες σεξουαλικές επιθυμίες όταν αργότερα έγινε μούσα και ερωμένη μέχρι θάνατο του Σαλβαντόρ Νταλί.

Για την δεύτερη γυναίκα του Πωλ Ελυάρ, ο μέγας Λουί Αραγκόν, μέλος κι αυτός του ΚΚ Γαλλίας, είπε: ''Ο έρωτας του άντρα και της γυναίκας στο ζευγάρι βρίσκει την αρμονία του ακριβώς τη στιγμή που ο άντρας και η γυναίκα υψώνονται ταυτόχρονα σε μια ίδια αντίληψη του κόσμου, όπου η περιπέτειά τους διευρύνεται κι ο έρωτας ταυτίζεται με το ανθρώπινο γίγνεσθαι''. 

Από τον πρωτοπόρο Αραγκόν λόγια που πλησιάζουν τον ορισμό της πολιτικοποίησης της ανθρώπινης ζωής που αγκαλιάζει και τη διάσταση στο ερωτικό σμίξιμο. Που, όμως, δεν καρποφορεί ακόμα και στην προσωπική ζωή των συνειδητών κομουνιστών, οι οποίοι αποτυγχάνουν στον έρωτα, ξαναπαντρεύονται, όσο δε στην πολιτική τους δράση αισθάνονται προδομένοι από το ίδιο το κόμμα.

Ο Paul Eluard, δεν είναι αυτό το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1895, σα σήμερα 14 Δεκεμβρίου, και πέθανε το 1952. Σουρεαλιστής ποιητής. Ανθρωπιστής ως άτομο. Στην Ελλάδα παρουσίασε την ποίηση του ο Οδυσσέας Ελύτης.

Σ΄ αγαπώ για όλες τις γυναίκες που δε γνώρισα

Σ αγαπώ για όλες τις εποχές που δεν έζησα

Γι α τη μυρωδιά της μεγάλης άπλας καί τη

μυρωδιά του ζεστού ψωμιού,

Για το χιόνι που λιώνει για τα πρώτα

λουλούδια,

Για τα αθώα ζώα που ο άνθρωπος δεν τα

φοβίζει

Σ΄ αγαπώ για ν’ αγαπώ

Σ΄ αγαπώ για όλες τις γυναίκες που δεν αγαπώ.