Γευστικό κρεσέντο από την Ιαπωνία μέχρι το Περού στο Nikkei (pics)

Ηδονικό μενού. Κάθε πιάτο μοναδικό. Με χαρακτήρα. Έντονες γεύσεις. Αρώματα μεθυστικά. Συνδυασμοί ...
απόλυτα ισορροπημένοι. Ιδιαίτεροι. 

Ακραίες λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά οπτικά. Με ένα βλέμμα στο πιάτο ανοίγει η όρεξη. Με την πρώτη μπουκιά η καρδιά. Το Nikkei (Λεβέντη 3, Κολωνάκι, τηλ. 210-723.9366) είναι για δύο λόγους ένα από τα πολύ αγαπημένα μου εστιατόρια. Ο πρώτος είναι το γευστικό μπουκέτο που συνθέτουν όλα όσα περιγράφω. Ο δεύτερος ότι ταιριάζει στους γευστικούς μου κάλυκες.

Πριν από μερικά χρόνια η Nikkei κουζίνα, που προέκυψε από το γάμο της Περουβιανής με τη Γιαπωνέζικη, ήταν ελάχιστα γνωστή. Πλέον στο εστιατόριο αυτό δεν βρίσκω τραπέζι. Το μυστικό της επιτυχίας του φυλάει ο chef Θάνος Στασινός. Ο οποίος ξεδιπλώνει το ταλέντο του μαζί με τα σπάνια υλικά στο κάθε πιάτο που φεύγει από το πάσο της κουζίνας του. 

Από το νέο μενού απόλαυσα το νιγκίρι μπαρμπούνι. Καλυμμένο με ένα λεπτό διάφανο σεντονάκι από σάλτσα σόγιας (γκάστρικ σος), το οποίο λιώνει με μία μίνι θεατρική παράσταση το σέρβις. Με ελαφρώς καψαλισμένη και τραγανή πετσούλα, η οποία πρόσθετε την απαιτούμενη υφή στο ζουμερό ψάρι και απελευθερώνει το άρωμα ιωδίου που κρύβει. Ελάχιστο ρύζι ως συνοδευτικό στη βάση, σε αναλογία χειρουργικής ακρίβειας με το ψάρι. Ακριβώς όπως το σερβίρουν στα καλύτερα sushi bar του Τόκιο. 

Ένα Μεξικάνικο twist προστίθεται στις δύο κουζίνες, τοποθετώντας το τρυφερό χταπόδι σε τραγανό τάκος. Με ελάχιστα όξινη (με γιούζου) γιαπωνέζικη μαγιονέζα, ισπανικό τσορίθο, συνδυασμό φρέσκων μυρωδικών και λεπτή αψάδα από την τριμμένη ρέβα με φρέσκο κόλιανδρο στην κορυφή. Η λιχουδιά μπαίνει στο στόμα με ταχύτητα 4G και στροβιλίζεται για ώρα στον ουρανίσκο. Είναι από τις μπουκιές που δεν θέλω να σπρώξω με τη γλώσσα στον οισοφάγο, καθώς η γεύση της έχει πελώρια διάρκεια.

Τα σεβίτσε, ωμά θαλασσινά σε αρωματισμένους ζωμούς εσπεριδοειδών, είναι μαγεία. Πρόσφατο εφεύρημα του σεφ οι πετροσωλίνες. Αν σε κάποιον αρέσουν αυτοί οι γευστικοί θησαυροί, εδώ θα τους λατρέψει! Λάιμ, γάλα καρύδας, πιπεριές αμαρίγιο (περουβιανές καυτερές), γλυκοπατάτα, γιγαντιαίο καλαμπόκι τσόκλο, φρέσκος κόλιανδρος και λάδι κόλιανδρου συνθέτουν το όξινο, γλυκό και καυτερό πιάτο θαλασσινών. 

Από το τραπέζι μου δεν λείπουν τα παιχνιδιάρικα κάουσας πατάτας. Δηλαδή ένας τύπος βελούδινου πουρέ, πλασμένος σε μπαλάκια, πασαρισμένος με ασιατικό τρήμα ψωμιού και τηγανισμένος, ώστε να δημιουργεί μία υπέροχη και λαμπρή τραγανή κρούστα, η οποία σαν κέλυφος κρύβει μέσα της τον πουρέ. Και από πάνω καπνιστό κοτόπουλο, μπόλικο τριμμένο τυρί και τρούφα.

Και βέβαια οι σταθερές αξίες του εστιατόριου. Πιάτα όπως το νιγκίρι φουά γκρα, αυτός ο τραγανός, αλμυρός αφρός από συκώτι περιχυμένος με γλυκιά σος, το λαβράκι σε γάλα του τίγρη, με όξινο και ελάχιστα καυτερό ζωμό, τα γκιόζα με γέμιση χοιρινού και μανιτάρια σιτάκε. κ.ά. 

Και αν κάποιος βρει πολλές άγνωστες λέξεις στο μενού, μπορεί να επιλέξει οτιδήποτε με κλειστά μάτια. Ό,τι και να δοκιμάσει, νόστιμο θα είναι. 

Η αυλαία πέφτει με δύο γλυκά του pastry chef Δημήτρη Χρονόπουλου. Ένα σορμπέ καρύδας με καραμελωμένα μακαντέμια και πέκαν, κρεμέ από τσάι μάτσα, λευκή σοκολάτα και παντεσπάνι πραλίνα. Και ένα μοελέ ντούλτσε ντε λέτσε, ένα ηφαίστειο σοκολάτας με συνοδευτικό παγωτό αλμυρής καραμέλας και πολλούς πολλούς τραγανούς ξηρούς καρπούς ατάκτως ειρημένους στο πιάτο.