Η συναισθηματική υπερφαγία χαρακτηρίζεται από την έντονη και ανίκητη επιθυμία για φαγητό ...
(συνήθως για τρόφιμα με χαμηλή θρεπτική αξία,
υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη και σάκχαρα) ως «λύση» σε δύσκολες ή δυσάρεστες ψυχολογικές καταστάσεις. Η τροφή ΔΕΝ λαμβάνεται για την ικανοποίηση της φυσιολογικής βιολογικής πείνας αλλά για την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών.
Η συναισθηματική υπερφαγία είναι η συχνότερη διατροφική διαταραχή στις μέρες μας. Τα άτομα που βιώνουν τη συναισθηματική υπερφαγία χρησιμοποιούν το φαγητό ως την πιο εύκολη μορφή απόλαυσης για να αντιμετωπίσουν το άγχος, το θυμό, το φόβο, την ανία, τη λύπη ή και την μοναξιά τους. Η υπερφαγία συχνά συνδέεται και με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Αλλά ακόμη και στις ευχάριστες καταστάσεις, σε επιτυχίες, χαρές οι άνθρωποι το γιορτάζουν τρώγοντας.
Η πρόσληψη τροφής για τον άνθρωπο δεν είναι μόνο βιολογική ανάγκη άλλα πολλές φορές μετατρέπεται και σε ψυχική ανάγκη. Ο άνθρωπος γεννιέται με την λεγόμενη ενστικτώδη ή ενδογενή ρυθμιζόμενη κατανάλωση τροφής. Το βρέφος τρώει μόνο όταν πεινάει και σταματάει να τρώει μόλις νιώσει ικανοποίηση και κορεσμό. Συνεπώς σε αυτό το επίπεδο πρέπει να προσανατολιστεί η πρόσληψη φαγητού για τον καθέναν που επιδιώκει ένα υγιές και επιθυμητό βάρος. Χαρακτηριστικό φαινόμενο για τα άτομα που παρουσιάζουν συναισθηματική υπερφαγία είναι να βρίσκονται μόνιμα σε κατάσταση δίαιτας η οποία διακόπτεται συνέχεια από επεισόδια υπερφαγίας με μοναδικό αποτέλεσμα να αυξάνουν το βάρος τους συνεχώς και να καταλήγουν όλο και περισσότερο στην απελπισία και την απόγνωση. Η συνεχιζόμενη υπερφαγία συνοδεύεται από πολλές ενοχές και συναισθήματα αδιεξόδου, τα οποία οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο, όπου η πολυφαγία χρησιμοποιείται ως διέξοδος στο πρόβλημα, το οποίο αρχικά προκαλεί.
Βασική αρχή για την διατήρηση μιας ισορροπημένης διατροφής, άρα και ενός υγιούς βάρους, είναι η αποσύνδεση των συναισθηματικών καταστάσεων από την κατανάλωση φαγητού. Οι παρακάτω στρατηγικές μπορούν να βρουν εφαρμογή στην καθημερινότητα και να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του δύσκολου στόχου.
• Κρατήστε ημερολόγιο διατροφής. Όταν καταγράφετε τι τρώτε, πόσο τρώτε, τι ώρα τρώτε αλλά και τι αισθάνεστε όταν το τρώτε μπορείτε να βγάλετε συμπεράσματα για το πότε εμφανίζεται κρίσεις υπερφαγίας έτσι ώστε να τις αντιμετωπίσετε.
• Διαχωρίστε τη βιολογική πείνα από τη συναισθηματική. Προσπαθήστε να ξεχωρίσετε στο μυαλό σας τις φορές που τρώτε επειδή πεινάτε πραγματικά και τις φορές που τρώτε για άλλους λόγους.
Η συναισθηματική πείνα και η βιολογική πείνα διαφέρουν σε αρκετά σημεία. Ο πίνακας που ακολουθεί βοηθάει στο διαχωρισμό τους.
.jpg)
