Για όσους δεν γνωρίζουν η Ζωή Κωσταρίδη ήταν μία γυναίκα σύμβολο... Μια γυναίκα σύμβολο της ...
μάχης για την ζωή. Μια γυναίκα σύμβολο της μάχης που πρέπει να δώσεις, όποιο εμπόδιο και αν σταθεί στον δρόμο σου.
μάχης για την ζωή. Μια γυναίκα σύμβολο της μάχης που πρέπει να δώσεις, όποιο εμπόδιο και αν σταθεί στον δρόμο σου.
Βλέπετε αυτό που βρέθηκε μπροστά της δεν ήταν μικρό, καθώς το 2004, παρά το βαρύ ιστορικό με την διατατική μυοκαρδιοπάθεια και την βαρεία καρδιακή ανεπάρκεια, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση καρδιάς και 7 χρόνια αργότερα, κατάφερε να φέρει στον κόσμο ένα υγιέστατο αγοράκι, τον Αργύρη.
Η επιτυχημένη διαδικασία αυτή, μεταμόσχευση, κύηση, τοκετός, έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και η Ζωή είχε την τιμή, την τύχη και την ικανότητα να βάλει το όνομά της, δίπλα σε αυτό το γεγονός που ήταν κόντρα στις ιατρικές προβλέψεις.
Και όλα αυτά χάρη στο θάρρος της και τον 17χρονο δότη της, τον Αργύρη, που είχε χάσει την ζωή του σε τροχαίο. Για αυτό και έδωσε το όνομα του στο παιδάκι της, αφιερώνοντας την υπόλοιπη ζωή της στην διάδοση της δωρεάς οργάνων.
Δυστυχώς όμως, αυτή η γυναίκα σύμβολο δεν είναι πια μαζί της. Το Σάββατο ξεκίνησε το ταξίδι της για την γειτονιά των αγγέλων...
Την είδηση έκανε γνωστή, ο φίλος της Πέτρος Κακολήρης, με το παρακάτω μήνυμα...
Αν και το γνώριζα, δεν ήθελα ποτέ να έρθει η στιγμή που θα γράψω αυτές τις λέξεις. Η Ζωή Κωσταρίδη, ο υπέροχος αυτός άνθρωπος δεν είναι πια μαζί μας. Το μεγάλο δώρο που της δόθηκε από την κοινωνία και την επιστήμη και ή ίδια το κατέκτησε επάξια, της το αφαίρεσε η ασθένεια της εποχής. Δεν υπάρχουν δίκαιοι θάνατοι, όμως αυτό της Ζωής είναι πέρα για πέρα άδικος.
Η Ζωή ήταν ένα υπόδειγμα, ήθους, καλλιέργειας, προσφοράς και δύναμης. Μετά τη μεταμόσχευση, έφερε στη ζωή το πολύτιμο αγόρι της τον Αργύρη (το όνομα του δότη), η πρώτη ελληνίδα που το τόλμησε. Αφιερώθηκε όσο λίγοι στη διάδοση της Δωρεάς Οργάνων, ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου μεταμοσχευμένων και μέχρι τέλους ήταν μέλος του Δ.Σ της Σκυτάλης, του συλλόγου μας. Βρέθηκε σε όλες τις μάχες που δώσαμε, όλες τις εκδηλώσεις ακόμα και όταν η κατάσταση της υγείας της δεν της το επέτρεπε.
Ήταν το πρόσωπο που έκλεψε την παράσταση στην παρουσίαση του Εθνικού Μεταμοσχευτικού Κέντρου από το Ίδρυμα Ωνάση τον Οκτώβριο του 2018. Τελευταία δημόσια παρουσία της στο Προεδρικό Μέγαρο (από όπου και η φωτογραφία) την 1η Νοεμβρίου, Πανελλήνια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων, στην οποία, σε ειδική εκδήλωση επανήλθε ο θεσμός της Κάρτας Δωρητή Οργάνων και Ιστών. Για μένα υπήρξε μια σπουδαία φίλη, πάντα γενναιόδωρη με παρουσία της στις εκδηλώσεις για το βιβλίο μου, από την αρχή (ήταν στο πρώτο πάνελ). Θα κλείσω με αυτό γιατί το θεωρώ σημαντικό. Η Ζωή είχε όλα τα «προσόντα» να είναι ένα νούμερο της τηλεόρασης. Το αντιμετώπισε πάντα με τη δέουσα διακριτικότητα και σεβασμό στο μεγάλο δώρο που έχουμε δεχτεί (εμείς οι μεταμοσχευμένοι).
Της οφείλουμε πολλά για τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσε. Θα τη θυμόμαστε πάντα για τη δύναμη και την καλλιέργεια της ψυχής της. Ζωή μας δεν ξέρω αν έχει νόημα αλλά σ’ ευχαριστούμε για όλα και σ’ αγαπάμε πολύ. Για άντρα της Ηλία και τον μονάκριβο Αργύρη δεν υπάρχουν λόγια. Να είναι περήφανοι όμως που γνώρισαν και είχαν δίπλα τους αυτή την υπέροχη γυναίκα.
ΥΓ Μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές που βίωσα στη ζωή μου είναι στη βάπτιση του Αργύρη, όταν τον πήρε αγκαλιά ο αδελφός του δότη της».
