κατανομή των ριγών μάλλον έρχεται να δώσει την απάντηση στο διαχρονικό ερώτημα για το πώς οι ζέβρες απέκτησαν τις ρίγες τους.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι έχουν επιτέλους λύσει ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μυστήρια του ζωικού βασιλείου. Από το 19ο αιώνα που ο Κάρολος Δαρβίνος συζήτησε το θέμα με τον βιολόγο Alfred Russel Wallace, οι ειδικοί έχουν προτείνει πιθανούς εξελικτικούς δρόμους που οδήγησαν στην ανάπτυξη αυτών των ασπρόμαυρων σημαδιών.
Τώρα, ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια ισχυρίζεται ότι, αφού ανέλυσαν και σύγκριναν τις θεωρίες, κατέληξαν στο ότι οι ρίγες της ζέβρας εξελίχτηκαν σε βάθος χρόνου για να προστατεύσουν το είδος από την ανεπιθύμητη προσοχή νοσογόνων εντόμων.
“Κανείς δεν ήξερε γιατί οι ζέβρες είχαν τόσο εντυπωσιακό χρωματισμό” λέει ο επικεφαλής της έρευνας Tim Caro, Καθηγητής Βιολογίας Άγριας ζωής “Όμως λύνοντας κάποια εξελικτικά αινίγματα, όπως αυτό, αυξάνεται η γνώση μας για τον φυσικό κόσμο και αυτό μπορεί να πυροδοτήσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την προστασία του”
Ο Caro και η ομάδα του εξέτασαν 5 διαφορετικές επιστημονικές υποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των πιθανοτήτων οι ρίγες να είναι ένα είδος καμουφλάζ, να χρησιμεύουν στο να μπερδεύουν τα αρπακτικά, να βοηθούν στη διατήρηση της θερμοκρασίας σώματος σε επιθυμητά επίπεδα, ή και να αποτελούν κλειδί κοινωνικής αλληλεπίδρασης του ζώου.
Η ομάδα κατέληξε ότι οι ρίγες ήταν μια άμυνα ενάντια στα παράσιτα αφού εξέτασε την ποικιλία στη διάταξή τους στα 7 είδη των οπλοφόρων θηλαστικών (άλογα, γαϊδούρια και ζέβρες) και στα 20 υπο-είδη.
Μετά χαρτογράφησαν την ένταση που διέκριναν στις ρίγες σε σχέση με διάφορους περιβαλλοντικούς παράγοντες, συμπεριλαμβάνοντας και την κατανομή των δασών, των αρπακτικών και των επιθετικών εντόμων.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν την 1η Απριλίου στο Nature Communications και δείχνουν ότι η πιο ισχυρή στατιστική συσχέτιση είναι μεταξύ ειδών με πολύ έντονη ράβδωση και περιοχών όπου τα παράσιτα είναι πιο ενεργά.
“Εντυπωσιάστηκα με τα αποτελέσματα” ανέφερε ο Caro “Υπήρχαν πιο έντονες ραβδώσεις στο σώμα του ζώου σε εκείνες τις περιοχές του κόσμου όπου υπήρχαν πιο έντονες ενοχλήσεις από επιθετικά έντομα. Ενθουσιάστηκα που είδα ότι τα αποτελέσματα ήταν τόσο ισχυρά στατιστικά προς αυτή την εκδοχή”
Παρόλα αυτά, αυτή η εκδοχή δεν κλείνει το θέμα εδώ καθώς παραμένει το ερώτημα: γιατί αυτά τα έντομα αποφεύγουν τις επιφάνειες με ραβδώσεις;
