Παρότι ενδεχομένως να φαίνονται άσχετα μεταξύ τους, η σεχουαλική κορύφωση, η μουσική, ο χορός και οι επιληπτικές κρίσεις έχουν... κάτι κοινό. Κι αν κανείς θα μπορούσε τρόπον τινά να συνδέσει τις τρεις πρώτες καταστάσεις, η εμπλοκή της τέταρτης σίγουρα αφήνει ερωτηματικά.
Ένας Αμερικανός επιστήμονας ρίχνει φως στους υποκείμενους μηχανισμούς της σεxουαλικής κορύφωσης, ένα αντικείμενο που παρά τους αιώνες ερευνών, παραμένει «σκοτεινό» στο μεγαλύτερο μέρος του. Ο δρ. Adam Safron, από το Πανεπιστήμιο Northwestern, δημιούργησε το πρώτο ολοκληρωμένο μοντέλο για το πώς ο oργασμός επηρεάζει την δραστηριότητα του εγκεφάλου, χαρτογραφεί τον τρόπο με τον οποίο αυτή μεταβάλλεται από τη ρυθμική διέγερση και βάσει μελετών, καταλήγει στο συμπέρασμα πως η σεxουαλική δραστηριότητα επηρεάζει και συμπαρασύρει νεύρα του εγκεφάλου βάσει του ρυθμού.
Η σεxουαλική διέγερση επηρεάζει με τέτοιο τρόπο τον εγκέφαλο, ώστε να φτάνουμε σε έκσταση, αποκλείοντας οτιδήποτε άλλο και εστιάζοντας αποκλειστικά και έντονα στην αίσθηση και μόνο. Αυτό σημαίνει ότι χάνουμε τη συνήθη αυτογνωσία μας αλλά και τη συνείδηση των θορύβων, των συναισθημάτων και των οσμών γύρω μας. Μάλιστα, όπως διαπιστώνεται, κανένας άλλος τρόπος φυσικής διέγερσης δε φτάνει το επίπεδο έκστασης που βιώνει κανείς κατά την κορύφωση της σεxουαλικής πράξης.
«Το σεx είναι πηγή ευχάριστων αισθήσεων και συναισθηματικής σύνδεσης αλλά πέρα από αυτό στην πραγματικότητα είναι μια διαφορετική κατάσταση συνείδησης» εξηγεί ο επιστήμονας.
Προς έκπληξη του, ο δρ Safron, βρήκε παραλληλισμούς μεταξύ της σεχουαλικής κορύφωσης, των επιληπτικών κρίσεων, της μουσικής και του χορού: Και οι τέσσερις καταστάσεις πλημμυρίζουν τους αισθητήριους διαύλους του εγκεφάλου με ρυθμικά ερεθίσματα.
«Ο συγχρονισμός είναι σημαντικός για τη μετάδοση σήματος στον εγκέφαλο, επειδή οι νευρώνες είναι πιο πιθανό να ενεργοποιηθούν εάν διεγείρονται πολλές φορές μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα. Σε αντίθετη περίπτωση, τα σήματα εξασθενίζουν ως μέρος ενός γενικού επαναρυθμιζόμενου μηχανισμού, αντί να αθροίζονται», εξήγησε ο δρ Safron.
Αν η διέγερση συνεχίζεται και υπάρχει σταθερός ρυθμός, αυτός ο συγχρονισμός εξαπλώνεται σε όλο τον εγκέφαλό μας και μας κάνει να νιώθουμε αυτή την έκσταση της κορύφωσης.
Σύμφωνα με τον δρ Safron η έρευνα αυτή θα μπορούσε να παίξει ρόλο στη βελτίωση της σεχουαλικής λειτουργίας, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να εστιάζουν περισσότερο στις ρυθμικές πτυχές της σεχουαλικότητας. Παρόλο που η ιδέα ότι η σεxουαλική εμπειρία μπορεί να είναι κάτι σαν έκσταση είναι κατά κάποιο τρόπο αρχαία, φαίνεται, ότι υποστηρίζεται και από τις σύγχρονες αντιλήψεις της Νευροεπιστήμης και θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τη σεxουαλικότητά τους».
«Αν και προφανές εκ των υστέρων, δεν περίμενα να βρω ότι η σεxουαλική δραστηριότητα ήταν τόσο παραπλήσια με τη μουσική και το χορό, όχι μόνο ως προς τη φύση των εμπειριών, αλλά και ως προς το γεγονός ότι εξελικτικά, η ικανότητα διατήρησης του ρυθμού μπορεί να χρησιμεύσει ως μια δοκιμή της καταλληλότητας πιθανών συντρόφων», τόνισε ο δρ Safron.
Πηγή: stogiatro.gr
