Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο - Θα χρειαστεί νέα χρηματοδότηση.
Οι σημαντικές αλλαγές στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν μετά το ...καλοκαίρι του 2014 (οπότε το Ταμείο είχε κρίνει ως βιώσιμο το χρέος), ειδικά η μειωμένη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που θα επηρεάσει την ανάπτυξη και τις ιδιωτικοποιήσεις και τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα - οδηγούν σε νέες, σημαντικές χρηματοδοτικές ανάγκες τονίζει το ΔΝΤ, στην έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους που δημοσίευσε.
Οι νέες αυτές ανάγκες, που προστίθενται στο ήδη πολύ υψηλό χρέος, καθιστούν μη βιώσιμη την δυναμική, αναφέρει. Η διαπίστωση αυτή ισχύει είτε εξετάσει κανείς το χρέος με βάση το πλαίσιο του Νοεμβρίου του 2012 (σ.σ. στόχος ήταν να πέσει στο 175% το 2020 και «σημαντικά χαμηλότερα» του 110% του ΑΕΠ το 2022) ή δώσει έμφαση στην εξυπηρέτηση του χρέους ή τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες.
Το Ταμείο ξεκαθαρίζει ότι για να διασφαλιστεί με μεγάλη πιθανότητα η βιωσιμότητα του χρέους, θα πρέπει να επιστρέψει σε τροχιά η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων αλλά επίσης θα πρέπει, το λιγότερο, οι ωριμάνσεις των υφιστάμενων ευρωπαϊκών δανείων να επιμηκυνθούν σημαντικά, ενώ για να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες θα πρέπει να προσφερθεί νέα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση τα επόμενα χρόνια με αντίστοιχα ευνοϊκούς όρους.
Όμως, προσθέτει, αν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που είναι υπό εξέταση αποδυναμωθεί περαιτέρω – συγκεκριμένα αν μειωθούν και άλλο οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα και υπάρξει εξασθένιση στο μέτωπο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων – θα γίνει αναγκαία η επιβολή κουρέματος.
Το Ταμείο σημειώνει πως αυτή η προκαταρκτική ανάλυση για την βιωσιμότητα του χρέους διενεργήθηκε πριν την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων στην χώρα, οι οποίες αναμένεται να έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιπτώσεις που δεν αποτυπώνονται στην παρούσα ανάλυση.
Βασικά σημεία της ανάλυσης του ΔΝΤ:
-Το Μάιο του 2014 (τελευταία αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους), η δυναμική του δημόσιου χρέους θεωρούνταν βιώσιμη αλλά πολύ ευάλωτη. Τότε προβλεπόταν ότι ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ θα υποχωρούσε, από το 175% του ΑΕΠ στα τέλη του 2013, σε περίπου 128% του ΑΕΠ το 2020 και σε 117% του ΑΕΠ το 2022.
-Εάν το πρόγραμμα είχε εφαρμοστεί κατά τα υπεσχημένα δεν θα χρειαζόταν περαιτέρω ανακούφιση από το χρέος. Τα πτωτικά επιτόκια βελτίωσαν τη δυναμική του χρέους, ενώ στην ίδια κατεύθυνση συνέβαλαν και άλλοι παράγοντες, όπως η επιστροφή στο EFSF των εναπομεινάντων κεφαλαίων από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Εάν οι βασικοί στόχοι του προγράμματος παρέμεναν εφικτοί, το μεσοπρόθεσμο προφίλ του ελληνικού χρέους θα βελτιωνόταν έως και κατά 13% του ΑΕΠ.
-Σημαντικές αλλαγές στις πολιτικές αλλά και στις προοπτικές από τις αρχές του τρέχοντος έτους οδήγησαν σε σημαντική αύξηση των χρηματοδοτικών αναγκών της Ελλάδας. Συνολικά, με βάση το πακέτο μέτρων που πρότειναν οι Θεσμοί στις ελληνικές αρχές, οι ανάγκες αυτές προβλέπεται ότι θα διαμορφωθούν περίπου στα 50 δισ. ευρώ στο διάστημα Οκτώβριος 2015 –τέλη 2018, δημιουργώντας ανάγκη για ευρωπαϊκά δάνεια τουλάχιστον 36 δισ. ευρώ σε διάστημα τριετίας.
