Στις μέρες μας το σαλιγκάρι αποτελεί διατροφικό είδος, το οποίο καταναλώνεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο. Η εντατική του κατανάλωση ξεκίνησε από τα τέλη του 19ου αιώνα, εξαιτίας κυρίως της μεγάλης προβολής των γαστρονομικών του προσόντων.
Σύμφωνα με τον ...Φάνη Τζαγκαράκη, Επιστημονικό Συνεργάτη και Εκπαιδευτή της Ελληνικής Γεωργίας η κατανάλωση των σαλιγκαριών ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Οι κρητικοί χοχλιοί ήταν εκλεκτό έδεσμα της Μινωικής. Στην αρχαία Ρώμη, διατηρούσαν τα σαλιγκάρια σε ειδικούς «κήπους» για πάχυνση πριν τα καταναλώσουν ως έδεσμα και επέλεγαν ως γεννήτορες τα καλύτερα από αυτά. Ο Γαληνός και ο Ιπποκράτης τα θεωρούσαν ωφέλιμα για την υδρωπικία και την κήλη. Κατά το μεσαίωνα τα χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση ασθενειών, όπως: στοματικές διαταραχές, βρογχίτιδα, φυματίωση, πληγές, σκορβούτο, κ.λπ.
Διατροφική αξία των σαλιγκαριών
Το κρέας των σαλιγκαριών αποτελεί μια λιχουδιά για τους γευσιγνώστες, αλλά συγκεντρώνει και αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλα κρέατα. Παρουσιάζει αφενός χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και λίπη και αφετέρου υψηλή περιεκτικότητα σε ανόργανα θρεπτικά στοιχεία, απαραίτητα αμινοξέα και ευεργετικά λιπαρά οξέα.
Οι τελευταίες έρευνες αναδεικνύουν το κρέας των σαλιγκαριών ως έναν από τους θετικούς διατροφικούς παράγοντες της μεσογειακής δίαιτας. Σε πολλές περιπτώσεις τα σαλιγκάρια έχουν χρησιμοποιηθεί στη φαρμακευτική επιστήμη για την παρασκευή θεραπευτικών προϊόντων και καλλυντικών.
Η σαλιγκαροτροφία στην Ελλάδα και στον κόσμο
Στην Ευρώπη, η Γαλλία είναι η χώρα με τα περισσότερα εκτροφεία σαλιγκαριών και την μεγαλύτερη κατανάλωση που φτάνει τους 40.000 τόνους ετησίως και ετήσια παραγωγή 12.000 τόνους. Ακολουθεί σε κατανάλωση η Ισπανία και η Ιταλία με 20.000 και 15.000 τόνους αντίστοιχα.
Στον υπόλοιπο κόσμο οι κυριότερες χώρες παραγωγής – κατανάλωσης είναι η Νιγηρία, η Γκάνα και η Ακτή Ελεφαντοστού με ετήσια κατανάλωση τους 10.000 τόνους. Στην Ελλάδα η ετήσια κατανάλωση φτάνει τους 1.500 τόνους. Η παραγωγή σαλιγκαριών παγκοσμίως από εκτροφεία αγγίζει μόλις το 15-20% της συνολικής κατανάλωσης.
Η κατανάλωση σαλιγκαριών παγκοσμίως αυξάνεται και η παραγωγή καλύπτει μόνο ένα μικρό μέρος της ζήτησης. Η ζήτηση επομένως υπάρχει και είναι σε θέση να απορροφήσει μεγάλες ποσότητες προϊόντος. Η προσφορά λοιπόν είναι εκείνη που δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις. Η Ευρωπαϊκή αγορά είναι ελλειμματική κατά 60-80.000 τόνους ετησίως (στοιχεία 2012). Τις ανάγκες αυτές τις καλύπτει με αθρόες εισαγωγές φυσικών πληθυσμών από Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Αίγυπτο, Τουρκία, Κύπρο, Σκόπια, χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κλπ.
Η εγκαθίδρυση νέων μονάδων εκτροφής στην Ελλάδα θα συμβάλει θετικά και στην προστασία των φυσικών πληθυσμών των σαλιγκαριών. Οι φυσικοί πληθυσμοί του κυριότερου εκτρεφόμενου είδους Helix aspersa παρουσιάζουν έντονη ποικιλομορφία και αποτελούν σημαντικό γενετικό απόθεμα, που εκτός από την ανάγκη προστασίας και διατήρησης μπορεί να αξιοποιηθεί στην παραγωγή εκτρεφόμενων σαλιγκαριών με ενδιαφέροντα γνωρίσματα που θα μπορούν να παρουσιάζουν πλεονεκτήματα ανταγωνιστικότητας σε εξειδικευμένες αγορές. Πάνω από το 80% των εκτροφέων στην Ευρώπη παράγουν το συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού.
Τα εργοστάσια μεταποίησης-συσκευασίας σαλιγκαριών είναι μια καλή περίπτωση όσον αφορά την διάθεση της παραγωγής από ένα εκτροφείο. Οι περισσότερες μεταποιητικές επιχειρήσεις σαλιγκαριών βρίσκονται στη Βόρεια Ελλάδα. Ο εκτροφέας έχει την δυνατότητα να δίνει τα σαλιγκάρια κατευθείαν στα εστιατόρια και τις ταβέρνες με υψηλότερες τιμές (6-10€). Μπορεί επίσης να τα διοχετεύει κατ’ ευθείαν στο εξωτερικό (Γαλλία, Ιταλία, κλπ.) μέσω πληροφοριών από το Internet, χωρίς την μεσολάβηση τρίτων οπότε οι τιμές είναι πάνω από 4 €.
Συμπεράσματα
Η εκτροφή σαλιγκαριών για τη χώρα μας μπορεί να αποτελέσει μία νέα εναλλακτική, επιχειρηματική δραστηριότητα στον γεωργικό τομέα, έναν καινούργιο τύπο επιχειρηματικότητας, με εμφανείς δυνατότητες και κερδοφόρα οικονομικά αποτελέσματα. Σε μικρές εκτροφές μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την αναπλήρωση του εισοδήματος, είτε αυτό είναι καθαρώς αγροτικό, είτε ανθρώπων που βρίσκονται στην ύπαιθρο και θέλουν ένα συμπληρωματικό εισόδημα.
Η έκταση γης δεν χρειάζεται να είναι μεγάλη ούτε οι αρχικές επενδύσεις να είναι πολύ υψηλές. Π.χ. με την αξιοποίηση 1.000 τ.μ. γης μπορεί να στηθεί μία βιώσιμη και επικερδής μικρή επιχείρηση (κλειστή εκτροφή).
Η ζήτηση για το προϊόν στην Ευρώπη συνεχώς αυξάνει και αν συνδυαστεί το γεγονός ότι πιθανώς να απαγορευτεί και στην χώρα μας η ελεύθερη συλλογή σαλιγκαριών από τη φύση, τότε καταλαβαίνουμε ότι θα έχουμε εκτίναξη των τιμών, καθ’ όσον και οι βιομηχανίες-βιοτεχνίες σαλιγκαριών θα προσανατολισθούν στην αγορά σαλιγκαριών από τα εκτροφεία.
ΠΗΓΗ: www.ellinikigeorgia.gr
